صداگیر چهارگوش

کارکرد صداگیرهای کانالی

اساس کار جذب صدا در صداگیرها بر پایه جذب امواج در مواد متخلخل استوار است. بدین صورت که صداگیر کانالی گرد دارای ردیف‌های موازی مواد جاذب صوت می‌باشد که امواج در حال حرکت در طول کانال پس از برخورد به این دیواره‌های جاذب صوت، جذب می‌شوند . برای افزایش راندمان این جذب، از ورق‌های فلزی سوراخ دار که خود دارای ضریب جذب صوت بسیار بالایی هستند استفاده می‌شود. این ورق‌های سوراخ دار ضمن هدایت امواج به ماده جاذب، خود تا حد زیادی، امواج را مستهلک می‌سازند .

چیدمان ورق‌های سوراخ‌دار و مواد جاذب صوت و لایه‌های عبور هوا به صورت متوالی مسیرهای مشخص عبور هوا از میان مواد جاذب را به وجود می‌آورد که کمترین میزان به هم خوردگی الگوی جریان و بالاترین میزان به دام انداختن امواج پراکنده صوتی را محقق می‌سازد . در حالت عادی، برای هر سیستم تهویه مشخصات تولید صوت استخراج و اعلام می‌گردد و بنابر نوع سیستم و شدت صوت و میزان دبی هوای عبوری، صداگیر مناسب با تعداد پره‌های مشخص طراحی و معرفی می‌گردد.

مواد جاذب صوت به عنوان قسمت اصلی جذب صدا در یک صداگیر از اهمیت ویژه‌ای برخور دارند ضمن اینکه این مواد با توجه به مسائل بهداشتی و محیطی دارای مشخصات ویژه و شرایط حفاظتی خاصی نیز باید باشند. در بسیاری از موارد، مقاومت بالا در برابر حرارت،‌ عدم انتشار گازهای سمی در هنگام آتش سوزی‌،‌ مقاومت در برابر قارچ‌ زدگی و باکتری زدگی و عدم ایجاد غبار در سیستم تهویه از مهمترین الزامات مواد جاذب صوت در نظر گرفته می‌شود. ضمن اینکه در محیط‌هایی با شرایط خاص ممکن است این محدودیت‌ها تا حدود زیادی تغییر نمایند و یا سختگیرانه‌تر اعمال شوند. آنچه امروز در صداگیرها به عنوان عایق‌های جاذب صوت معمول است استفاده از انواع پشم سنگ، عایق‌های پشم شیشه و عایق‌های سری پلیمری مانند EPDM می‌باشد که هر کدام از این عایق‌ها مزایا و معایب خود را دارد و جهت برخی از موارد خاص کاربرد ویژه دارد.

در صداگیرهای ساخت این موسسه نیز از انواع عایق‌های یاد شده در بالا بنا به حساسیت‌های خاص پروژه و یا در خواست ویژه مشتری و یا طراحی داخلی شرکت استفاده می‌شود ولی به طور معمول این شرکت از عایق پشم سنگ فشرده جهت صداگیرهای خود استفاده می‌کند که ضمن تحمل حرارت تا ۸۰۰ درجه به علت دارا بودن محیطی غلیایی، بستر مناسبی جهت رشد قارچ‌ها و باکتری‌ها نمی‌باشد و لذا از نظر بهداشتی نیز در سطح قابل قبولی قرار دارد.

تنها نکته‌ای که در استفاده از این نوع عایق باید مد نظر قرار گیرد استفاده از انواع پوشش‌های متراکم در لایه نهایی این عایق‌ها جهت جلوگیری از انتشار ذرات عایق در محیط می‌باشد.

نحوه عملکرد سایلنسر یا صداگیر

صداگیرهای آکوستیک که با عنوان صداگیرهای اتلاف کننده نیز شناخته می‌شوند، از مواد جاذب صوت برای ضعیف کردن سطح صوت استفاده می‌کنند. با عبور صدای داخل کانال هوا از کنار صداگیر، انرژی صوتی یا انرژی آکوستیک به واسطه سوراخ‌های ورق‌های آهنی بدنه صداگیر وارد پره‌های صداگیر می شوند. این صفحات سوراخ دار از فرسایش مواد جاذب صوت در سرعت‌های بالا جلوگیری می‌کنند و همزمان به خاطر سوراخ‌های موجود در سطح، امکان عبور مقدار زیادی انرژی صوتی را فراهم می‌کنند که به همین خاطر می‌توان آنها را از نظر صوتی نامرئی در نظر گرفت.

در داخل پره صداگیر انرژی صوتی با مواد جاذب صوت، که به صورت استاندارد از الیاف شیشه تشکیل شده، برخورد می‌کند. اصطکاک بین انرژی صوتی و الیاف شیشه، انرژی صوتی را به گرما تبدیل می‌کند و باعث کم شدن انرژی صوتی و در نتیجه سطح صدا در محل خروج هوا از صداگیر می‌شود. برای صداگیرهایی با سرعت شکاف بالا، یک لایه پارچه الیاف شیشه‌ای بین ورق سوراخ دار آهنی و مواد جاذب صوت تعبیه می‌شود تا از فرسایش و ساییدگی پره جلوگیری کند. این پارچه الیاف هیچ تاثیری در قدرت جذب صوت مواد جاذب ندارد.